Frequent Traveller

6th Μέρα Καραντίνας Ευτυχώς λιακάδα μετά από δύο μέρες μούχλα. Το γράψιμο φαίνεται ευκολότερο, είναι και Σάββατο. Μόλις φτάνει η πρώτη εβδομάδα στο τέλος της και αρχίζει η συνειδητοποίηση. Μια καθημερινή ρουτίνα διαμορφώνεται. Ξεκίνημα της ημέρας, πρωινές δουλειές, γυμναστική, βόλτα, τα παιδιά μαθήματα, δουλειές του σπιτιού, γραφείο, τηλέφωνα, μαγείρεμα, ψώνια, νοικοκυριό, επικοινωνία με φίλους, οικογένεια όλα μαζί να χωρέσουν μέσα στους τοίχους του σπιτιού σου. Αλλά αυτά είναι για άλλη φορά... Το θέμα μας σήμερα αφορά τον τουρισμό. Πώς φτάσαμε σήμερα μέχρι εδώ και πού θα είμαστε αύριο, κάποιες σκέψεις. Η κουλτούρα των καλοκαιρινών διακοπών όπως η γενιά μας την αντιλαμβάνεται δεν ήταν πάντα έτσι. Οι διακοπές και τα ταξίδια σε άλλες χώρες ήταν κάτι το άγνωστο στις μάζες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Κάθε λαός έκανε τις "παύσεις" του στα αγαπημένα του μέρη εντός της επικράτειάς του. Οι Άγγλοι είχαν την εξοχή και αργότερα τα παραθαλάσσια θέρετρα του (Brighton, Blackpo

4th Day of Lockdown In 1961 Frank Drake made one of the first searches for signals from extraterrestrial civilizations. He used the 25 m dish of the National Radio Astronomy Observatory, in Green Bank, West Virginia, and closely monitored two stars, for six hours per day.  The project was well prepared, and simple by today's standards. It detected no signals. Soon after, Drake hosted a "search for extraterrestrial intelligence" meeting.  Drake came up with the equation that bears his name to provide a way to estimate the number of active, communicative extraterrestrial civilizations in the Milky Way galaxy and thus better formulate the meeting's agenda. Among the meeting's ten attendees was Carl Sagan, who later in his famous book COSMOS, devotes a special chapter to the topic. The Drake equation is: N = N𝐨 * f𝑝 * n𝑒 * f𝑙 * f𝑖 * f𝑐 * f𝐿 where: N = the number of civilizations in our galaxy with which communication might be possible (i.e. which a

3η μέρα καραντίνας Πρωινό ξύπνημα χωρίς alarm. Ύπνος γεμάτος στριφογυρίσματα και πολλά όνειρα. Ξημερώνει εθνική εορτή. Ο καιρός έβαλε να κρυώνει, το είχε πει. Βάζω στο sms κωδικό 6 και βγαίνω για πρωινό περίπατο (μάλλον είμαι φάουλ - έπρεπε να τρέχω με αθλητικά). Συναντώ μόνο 2 ανθρώπους στο δρόμο και οι δύο δρομείς. Οι βόλτες με το σκύλο είναι μάλλον για αργότερα. Στο περίπτερο για εφημερίδα - ξέχασα δεν βγαίνουν σήμερα - πιάνω κουβέντα με τον περιπτερά. Η κίνηση ελάχιστη, σκέφτεται να περιορίσει το ωράριο. Υπάρχει και ο φόβος, όχι του κορωνοϊού, της ερημιάς, "μετά τις πέντε δεν κυκλοφορεί κανείς". Φέρνω από την αποθήκη την σημαία που έχω τυλιγμένη στο κοντάρι για τις γιορτές και μαζί με την κόρη μου κάνουμε μια μικρή παρέλαση (ταραμ - ταραμ - ταραμ). Στερεώνουμε τη σημαία με "tie-r-ups" στα κάγκελα προς τη μεριά του δρόμου. Αυτή τη φορά θέλω να φαίνεται η γαλανόλευκη, να τη βλέπουν οι περαστικοί... Η κυρία του σπιτιού ετοιμάζει τον μπακαλιάρο σκορδαλιά,