25η Μαρτίου 2020

3η μέρα καραντίνας

Πρωινό ξύπνημα χωρίς alarm. Ύπνος γεμάτος στριφογυρίσματα και πολλά όνειρα. Ξημερώνει εθνική εορτή. Ο καιρός έβαλε να κρυώνει, το είχε πει. Βάζω στο sms κωδικό 6 και βγαίνω για πρωινό περίπατο (μάλλον είμαι φάουλ - έπρεπε να τρέχω με αθλητικά). Συναντώ μόνο 2 ανθρώπους στο δρόμο και οι δύο δρομείς. Οι βόλτες με το σκύλο είναι μάλλον για αργότερα. Στο περίπτερο για εφημερίδα - ξέχασα δεν βγαίνουν σήμερα - πιάνω κουβέντα με τον περιπτερά. Η κίνηση ελάχιστη, σκέφτεται να περιορίσει το ωράριο. Υπάρχει και ο φόβος, όχι του κορωνοϊού, της ερημιάς, "μετά τις πέντε δεν κυκλοφορεί κανείς".

Φέρνω από την αποθήκη την σημαία που έχω τυλιγμένη στο κοντάρι για τις γιορτές και μαζί με την κόρη μου κάνουμε μια μικρή παρέλαση (ταραμ - ταραμ - ταραμ). Στερεώνουμε τη σημαία με "tie-r-ups" στα κάγκελα προς τη μεριά του δρόμου. Αυτή τη φορά θέλω να φαίνεται η γαλανόλευκη, να τη βλέπουν οι περαστικοί...

Η κυρία του σπιτιού ετοιμάζει τον μπακαλιάρο σκορδαλιά, θα τον φάμε οι τρεις μας. Από δίπλα η μητέρα μου προσφέρθηκε να μας κάνει το τραπέζι αλλά της το κόψαμε ευγενικά ή όχι και τόσο.

Τις μέρες αυτές παρακολουθώ ό,τι πέσει μπροστά μου: είμαι συνέχεια στο internet για τη δουλειά και τα νέα, βλέπω Τσιόδρα στις έξι, δεν αφήνω το κινητό από τα χέρια μου. Έχουμε φέρει στο σπίτι από τη δουλειά ο καθένας τον υπολογιστή του, χώρια τα λάπτοπ και τα τάμπλετ. Εδώ και μια βδομάδα,  είμαστε συνεχώς στα κινητά και τα σταθερά, μπαινοβγαίνουμε στα chats, σερφάρουμε στο διαδίκτυο, τηλεδιασκεπτόμαστε μέσω εφαρμογών και εξουθενωμένοι από την πολλή επικοινωνία πέφτουμε το βράδυ για ύπνο έχοντας πριν δει και μια ταινία.

Public Holiday Resolution: ηλεκτρονική επικοινωνία με μέτρο, αλλιώς θα τρελαθούμε αλλά πώς;

Ξεκινώ σήμερα αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας και καταγραφής, το σκέφτομαι να το κάνω εδώ και μέρες, και θα το προχωρήσω όπως πάει.
Εκτός από ένα ημερολόγιο πλοίου, θα είναι και μια συλλογή από μικρά καθημερινά αλλά και σκέψεις για τα νέα προβλήματα που θα κληθούμε να λύσουμε.

Καλό μας ταξίδι!